Aslında sadece üç taneler… Her şey bu üç tanenin üzerine kurulmuştur. Diğerleri üç taneye yardımcı olabilmek için var olduklarına inandırılmışlardır. Ve inanıyorlar.
Medya üç tane için vardır.
Üç tane için yazarlar,
Üç tane için ihale açılır naklen yayına,
Üç tane yorumcu vardır.
Üç taneyi anlatmaya zorlanırlar var olmalarını sağlamak için.
Sivas’ta, Denizli’de, Adana’da, Diyarbakır’da, Sinop’ta, Van’da üç tane öncelikli taraftarlar vardır.
Kendi şehirlerine inat üç tane için taraf olurlar.
Üç tane, hobi değildir yaşamın ta kendisi olmuştur.
Başbakan üçün içinde birini tutar.
Cumhurbaşkanı üçün içinden birini tutar.
Mecliste bahse girilir, oynanan üçün ikisinin maçında…
Üçünün başkanı ayrıcalıklı olduğuna inanır… Laporta’ya inat.
Üçünün futbolcuları ayrıcalıklı olduğuna inanırlar… Futbola inat.
Üçünün çalıştırıcıları üstün olduklarına inanırlar… Ferguson’a inat.
Üçü ayrıcalıklıdır, futboldan dolayı değil, futbol üstü olduklarına inandıkları için…
Devlet desteklidir, milyonları etkilediklerinden dolayı…
Yaşamımız ancak üçünün maçlarında kitlenir.
Üçünün maçlarında toplumsal heyecana izin verilir, bastırılmış korkularımıza rağmen.
Aslında üç tanelerdir…
Biri başarılı olabilir…
Ama ikisi kaybeder.
Hep iki tanesinin başarısızlığı üzerine kurulmuştur oynanan oyun.
3’de 2 başarısızdır.
Yani yüzde 67 başarısızdır oynanan oyun.
Aslında sürekli kaybediyoruz kendi sınırlarımız içinde oynanan oyunda.
Çünkü oynadığımız oyun bize ait olandır.
O yüzdendir gerçek futbola olan 20 yıllık mesafe.
Uzaklık 20 yıldır.
