Beşiktaş’ın kuruluş sürecinden sonraki zaman dilimi ona bir takım misyonlar yüklemiştir…
Bir halk takımı olması…
Muhalif çizgi de görünmesi…
Alt yapısının kuvvetli olması…
Bu saydıklarım;seyircisi tarafından da benimsemiş kuruluş müracaatını belirten kriterler olarak görünür
Bu değerleri Beşiktaş’ın futbol alanındaki hizmet akitlerini belirttiği aşikardır.
İşin tabiatı ise bunlar diğer takımlar tarafından da Beşiktaş’a ait olduğu bilincinin oluşmasıdır.
Örnek alınan…
Takdir edilen…
Beşiktaş Prensipleridir.
Ve başarının anahtarı olarak bilinen prensiplerdir.
Ama…
Gelinen sürece bakıldığında Beşiktaş’ta bir değişim olduğu gözlemlenmektedir.
Tabi ki değişim şart.
Nasıl değişimi?..
“Endüstriyel Futbol” adına mı?
Bunun anlamı: Var olanı yıkarak yerine bireysel tercihlerin geçerli olan yapısal değişim olmamalı.
Yoksa; “Kurumsal Kimlik” kaybı yaşanmış tipik bir hafıza kaybı mı?..
Bunlar olması gerekeni inkar anlamına gelir.
Endüstriyel futbol; borçlanıp bunu döndürme becerisine sahip olma anlamına gelmez, gelemez.
Barcelona, Madrid, M Unıted, alt yapıya önem vererek bu yapısal değişimi aşabiliyorsa, hem de kar ederek bunu başarabiliyorsa ve başarıları ortadaysa, ortadaki yanlış Beşiktaş’a düşmektedir.
Halbuki A Takımının başarı sürecini incelediğimizde, karşımıza alt yapıdan çıkan öyle jenerasyonlar çıkıyor ki ibret tablosu gibi duruyor.
Birinci başarılı jenerasyon: Ziya, Fuat, Fikret, Haluk, Süleyman’dan oluşmuştu.
İkincisi ise:Rıza, Ali, Metin, Feyyaz, Gökhan, Sinan oluşmuştu.
Her iki süreci yurt içi ve dışındaki başarılar ile değerlendirdiğimizde bu günkünden fazlaları var eksikleri yok sanırım.
Beşiktaş’ın istikrar ve başarı sürecindeki en önemli kriteri, alt yapıdaki oyuncular olduğu açıkça ortadadır.
Peki, o zaman…
Neden?,,
Değişim diyerek alt yapıda ki oyuncular tasfiye edilmektedir.
Neden?..
Şuster, Ümraniye’ye alt yapı tesislerinin yapılmasına izin vermemiştir.
Neden?..
Serdar, Batuhan satılmış, Korcan serbest bırakılmıştır.
Ya da, Neden?
Alt yapı hala devam ediyor.
Müslüm Gülhan
