Maradona, Bolivya Devlet Başkanı Evo Morales’in de yer aldığı gösteri maçında bir saat boyunca futbol oynayarak FIFA’nın 3.000 metreden yüksek rakımda oynanacak maçlar için getirdiği kısıtlamayı protesto etti.
Ve Arjantin, Bolivya maçını 6-1 kaybetti.
Maç 3.000 metrede oynandı…
Arjantin’in teknik direktörü Maradona idi…
Maçın skoruna anormal üzülmüş olmakla beraber Bolivya için “hak ettiler” yorumunda bulunmuştur.
Maradona burada iki duruş sergilemekte.
Birincisi; insan olarak Maradona; “coğrafi zaaflar hiçbir ülkenin spor müsabakalarına katılma veya katılmama kriteri olamazdır” tepkisini göstermiştir.
İkincisi; teknik direktör olarak maçı kaybetmenin nedenini “Bolivya çok iyi oynadı” olarak göstermesi ve ayrıca “hak ettiler” yorumuyla da onları taktir etmiştir.
Maradona sanırım Bolivya’ya destek verirken onlarla 3.000 metrede maç yapabileceği ihtimalini biliyordu.
Ayrıca 3.000 metrede top oynama koşullarını da biliyordu.
Hiçbir şekilde Bolivya’ya verdiği destekten dolayı kendisine ve Arjantin’e bir ‘ayrıcalık’ tanınmayacağını da biliyordu.
İşte duruş kalitesi ve duruş farklılığı budur.
Her ülkenin kendi koşullarını kullanma özgürlüğü…
Bu özgürlüğe saygı gösterilmesi…
Hiç bir beklenti içinde olmadan bu özgürlüğün sonuna kadar desteklenmesi…
Karşılıklı oynayacağın maçı kaybetsen bile…
Saha dışı duruş; Maradona’nın kişisel tepkisidir.
Hiç bir Arjantinli bu mağlubiyet sonrası Maradona’nın Bolivya’ya verdiği destekten dolayı ve ayrıca mağlubiyetin bu destek yüzünden olduğuna dair bir tepkide bulunmamıştır.
Tepkiler sadece teknik-taktik yönden olmuştur.
Teknik adam olarak eleştirilmiştir. Maradona olmak o kadar kolay olmasa gerek.
Hem geçmişiyle yüzleşmek ve her şeyin farkına varmak…
Hem de insan olmanın erdemlerini ve ahlakını sonuna kadar kullanmak.
Bu çelişkiler içinde doğruyu bulup çıkarmak sadece Maradona’ya mı has bir davranıştır?
Peki biz olayın neresindeyiz!
Tamam Darwin yasak da!…
Sosyal evrimimiz ne olacak?
