Futbolda gelenek olmak kolay şey değil. Hele İstanbul’un asırlık ambargosuna rağmen bunu başarmak hiç kolay değil.
Ne mutlu ki; bu oyunu bozan Trabzonspor var. Çeyrek asırdır şampiyonluk görmese de, her sezon gizli bir iddiası oluyor. Son yıllarda kulübün kötü yönetildiği konusunda herkes hemfikirdi. Ancak Sadri başkanın göreve gelmesiyle birlikte hem yönetsel hem de kentsel anlamda yeniden bir hareketlilik izliyoruz. Tabii her şeyin düzeldiğini söylemek mümkün değil. Örneğin sezon başındaki teknik adam muamması sebebiyle bir sezonun daha heba edildiğine şahit olduk.
Tüm dünyayı dolaşıp Belçikalı Hugo Broos’la anlaşan Sadri Şener, hatasının farkına geç de olsa vardı ve devre biterken yeniden eski evlat Şenol Güneş’i takımın başına getirdi.
Yine de Trabzonspor’un sıkıntıları bitecek gibi değil. Gökhan Ünal’ın gitmek istemesi, Yattara’nın sezonu kapattığı iddiaları, Zenit’in Fatih Tekke’yi ucuza vermeye yanaşmaması bilinen sorunlardan sadece bazıları. Tabii olumlu şeyler de var. Kentin Şenol Hoca’ya duyduğu saygı ve sevgi önemli bir avantaj. Eğer sabırla yaklaşılırsa inanıyorum ki önümüzdeki birkaç sezon içinde Trabzonspor yeniden bilinen havasına kavuşmuş olur. Ancak sezonun kalan kısmı için pek de umutlu olduğumu söyleyemem.
GENÇLERBİRLİĞİ
Başkent temsilcisi için kâbus dolu birkaç sezondan sonra bu ilk yarı gayet olumluydu. Özellikle Alman teknik adam Thomas Doll ile arzulanan çıkışı yakalayan Gençlerbirliği, tıpkı adı gibi genç bir kadroya sahip. Hacettepe’nin küme düşmesinden sonra oradaki oyuncularının birçoğunu geri çağıran kırmızı-siyahlı ekip, ara transfer döneminde de boş duracağa benzemiyor. Galatasaray’dan ayrılan Alparslan Erdem ile 2.5 sezonluk anlaşma yapan kulüp, Hollanda 2. lig ekiplerinden Volendam’ın orta saha oyuncusu Abdülhamit Yıldız’la da anlaştı. Çok koşan ve yüksek yüzdeyle pas yapan bir takım görünümünde olan Gençlerbirliği, aynı zamanda düşük maliyetle yetenekli oyuncuları kadrosuna katmaktan da geri kalmıyor. Geçmişte, Kona, Moshoeu, Geremi ve Skoko gibi kaliteli oyuncuları sessiz sedasız Türkiye’ye getiren başkent ekibi şimdi de Kosova asıllı İsveçli orta saha oyuncusu Labinot Harbuzi ile aynı şeyi yapıyor. Bakalım ligin 2. yarında hem Gençlerbirliği hem de Harbuzi neler yapacak?
BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESPOR
Ne kadar eleştirsem de bir o kadar da gıpta ediyorum. Neyine mi? Teknik adam konusundaki ısrarlarına elbette. Hafife almamak lazım. Bu sezon Abdullah Avcı ile geçen 4. sezonları olacak. Büyük diye anılan takımlar bile bazen sezonda 3 çalıştırıcı değiştirirken Belediye’nin 4 yıldır Avcı ile çalışması takdir edilmelidir. Abdullah hoca, geçmişte genç milli takımlar ve Galatasaray genç takımları gibi tecrübelerle yoğrulmuş bir teknik adam. Bu yüzdendir ki; takımının önemli bir kısmını gençler oluşturuyor. Sezonun ilk yarısında türlü sakatlıklarla uğraşmalarına rağmen devreyi 8. sırada bitirmeleri, gençlere fırsat vermenin ne derece doğru olduğunu da göstermiyor mu?
ESKİŞEHİRSPOR
Süper Lige yükseldiklerinden bu yana bir çıkış içindeler. Özellikle Rıza Çalımbay’ın göreve başlamasıyla birlikte bu çıkış daha da belirginleşti. Ancak devre arasında yaşanan Youla krizi Eskişehir’de moralleri biraz olsun bozdu. Kadro itibariyle çok tecrübeli bir ekip olan Eskişehirspor, maalesef sakatlıklardan pek başını kurtaramadı. Hem iç hem de dış sahada aynı oyunu oynayarak büyük beğeni kazanan Es-Es’ler, devre arasında Youla’dan doğan boşluğu Beşiktaş’ın yetenekli ama haşarı çocuğu Batuhan Karadeniz’le dolduracağa benziyor.
ANTALYASPOR
Sezon başı itibariyle ligin en kötü ekiplerin başında gösterilen Antalyaspor, ilk yarının sonunda oynadığı oyunla alkışlanan taımlardan biri oldu. Sıralamada pek hak ettiği yeri almış olmasalar da ligin 2. devresinde onları daha iyi yerlerde görmek kimseyi şaşırtmasın.
Şifo Mehmet’in çalıştırıcılığını yaptığı Antalyaspor’da ilk yanının en çok göze batan oyuncuları Gençlerbirliği’nden kiralanan Jedinak ile Tunuslu Ali Zituni’ydi. Ayrıca bir zamanlar Galatasaray forması giyen Necati Ateş de Antalyaspor’la olan uyum sorununu aşmış gibi görülüyor.
Erkut Tekin
