Türkiye’de, özellikle futbol dalında altyapıdaki yıldız adayı oyuncuyu, üst takımlara çıkarmak için özel bir ilgi ve alaka gösterilmez.
Yani anlayacağınız; iyi bir altyapı oyuncusuna özel bir program uygulanarak ve risk alınarak sahip çıkılmaz.
Dünya futbolunda ise 16-18 yaş aralığı yıldız futbolcu adayına sahip çıkma, değer verme ve riske girme dönemidir.
O yüzden; Fabregas, Ronaldo, Xavi, Inneiesta, Roney, 17 yaşında yıldız adayı olarak Avrupa’nın en kaliteli takımlarında oynatılıyorlar.
Biz ise; 25 yaşındayken Semih’e yakın zamana kadar genç futbolcu sıfatını yakıştırıp, sonra da son 20 dakika oyuncusu olarak kadrolarda tutuyorduk.
Kendi imkânlarıyla kurtulup, kendi imkânları ile zorla kadroya giren, kendisini iyi bir futbolcu olarak kabul ettirmek için göbeği çatlayan ve adını zorla yıldız futbolcu alarak kabul ettiren kişilere ise gösterdiğimiz değer, ancak onu bezdirmekten öteye gitmiyor.
İşte Arda Turan…
Yukarda sürecin tamamını yaşamış futbolcu.
Davranışlarındaki; iyi ve kötü unsurların tamamını dürüstçe, kendi inisiyatifi içinde gerçekleştirmiş kişiliğe sahip.
Maalesef çevresinde profesyonel anlamda yardım alacağı yapılanma bulunmamakta.
Ne kulüp içinde, ne Milli takım içinde, ne de aile içinde..
Bu Arda Turan’ın suçu değil, sadece ona sahip çıkamamanın çaresizliği.
Çünkü günü kurtarma kaosu, yıldız futbolcu beklentimizi ve onun donanımlarını yok etmekte.
Klasik olan ise; Arda bizim evladımızdır…
Bu yaklaşım son derece yetersiz ve arabesk bir yaklaşımdır…
Galatasaray tarafından çoktan Avrupa’nın en iyi takımlarına satılması gerekirken, hem zamanı, hem motivasyonu, hem parasal değeri (kötü bir yaklaşım olabilir) kaybedilme sürecine girmektedir.
En iyi örneği İstanbul Büyükşehir Belediyesi maçındaki son olay.
Arda’yı bir güvenlik görevlisine yem yapacak kadar çaresizlik içindeyiz.
Sorun Arda’nın davranış şekli değildir.
Sorun Arda’ya bakış açımızdır.
Aynı davranış İtalya’da Pirlo’ya, İngiltere’de Gerarrd’a veya İspanya’da Xavi’ye yapılabilinir miydi?
Tabii ki hayır…
O yıldızlara güvenlik görevlileri, soyunma odasına kadar eşlik ederlerdi…
Tuttuğu takımın ve çalıştığı stadın önemi olmadan…
Bu bir bakış açısıdır…
Bu bir kültürdür…
Biz ise; Arda Turan’dan yağ elde edeceğimize, onun posasını değerlendirmeye çalışmaktayız.
